ให้มีเสียงดังนี้
1. นั่งตัวตรง ยืดอกให้เต็มที่
2. จรดริมฝีปากกับเม้าท์พีช(กำพวด) เม้มริมฝีปากเพียงเล็กน้อยจินตนาการว่ากำลังพูดตัว M (เอ็ม) ปลายลิ้นแตะที่เพดานด้านใน สูดลมหายใจเข้าทางปากให้เต็มปอด
3. เป่าออกพร้อมกับถอนปลายลิ้น ให้ลมผ่านริมฝีปากออกมา (ขณะที่ลมผ่านริมฝีปากจะสั่น) ลิ้น ลม และริมฝีปาก เวลาใช้จะอยู่ในลักษณะเดียวกันกับเมื่อเวลา เราจะอ่านออกเสียงคำว่า “ที” (TEE ) หรือคำว่า “ทู” (TOO) ถ้าเกร็งริมฝีปากมากขึ้นเสียงจะสูงขึ้น อย่างไรก็ตาม วิธีการเป่าให้เกิดเสียงดัง ขึ้นอยู่กับความถนัดของแต่ละบุคคล
ข้อสำคัญ
1. ใช้ลมจากการหายใจเวลาหายใจออก แต่อย่าใช้ลมหายใจนั้นออกทางจมูก โดยอั้นไว้ในโพรงจมูก แล้วระบายลมออกมาทางริมฝีปาก ฝึกหัดอยู่อย่างนี้หลายๆ ครั้งจนกว่าจะมีเสียง
2. ถ้าเป่าเป็นเสียงแล้ว พยายามเป่าเสียงนั้นให้ยาวที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อฝึกให้ริมฝีปากมีกำลังบังคับ มิฉะนั้น ลมจะรั่วออกข้างเม้าท์พีช และเพื่อเป็นการทดสอบตนเองดูว่า การใช้ลมถูกต้องหรือไม่
3. เสียงที่ดังออกมานั้น ถ้าเม้มริมฝีปากเพียงเล็กน้อย ไม่บีบแน่นจนเกินไปและใช้ลมพอสมควร เสียงจะอยู่ในระดับปานกลาง ถ้าเม้มริมฝีปากแน่นกว่าใช้กำลังลมมากกว่า เสียงนั้นจะอยู่ในระดับเสียงสูงขึ้นอีกระดับหนึ่ง ในทำนองเดียวกัน ถ้าผ่อนริมฝีปากผ่อนกำลังลมเบา เสียงที่ได้ก็จะอยู่ในระดับที่ต่ำกว่า
4. เบื้องต้นในการฝึก ควรเริ่มต้นฝึกหัดจากระดับเสียงปานกลาง คือเสียงที่ 5 ก่อนจึงไล่หาเสียงอื่นตามลำดับ
5. ขณะฝึกเป่าให้เป็นเสียงอย่าพึงสนใจกับการกดลูกสูบและเป่าเล่น เพราะนั่นจะทำให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์และการกดลูกสูบจะเป็นขั้นตอนการฝึกในขั้นต่อไปเมื่อเป่าให้เป็นเสียงได้แล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น